Oleh
Idris Ahmad
Merdekakah seperti gambar di atas?
HARAM kita tunduk kepada penjajah, kerana penjajahan selari dengan
kezaliman. Tidak boleh sama sekali kita tunduk dan patuh kepada penjajah
dan redha apa yang dilakukan oleh penjajah. Kedatangan Islam ialah
ialah untuk membebaskan manusia daripada belenggu manusia untuk
mengabdikan diri kepada Allah SWT.
Ucapan Rubai bin Amir kepada Rustam
adalah kayu ukur kita ketika memperkatakan konsep kemerdekaan.
Rustam bertanya kepada beliau, "Apa tujuan mereka datang ?
Dengan penuh izzah (bangga) Rubai menjawab dengan kata-kata yang
masyhur: "Allah telah mengirim kami untuk mengeluarkan siapa yang Dia
kehendaki dari perhambaan sesama manusia kepada memperhambakan diri
kepada Allah, dan dari sempitnya dunia menuju keluasan akhirat, dari
penyimpangan agama-agama yang ada menuju keadilan Islam”.
Sebab itu di negara umat Islam majoriti, perjuangan kemerdekaan
dipelopori oleh orang-agama kerana mereka lebih memahami erti
kemerdekaan dan arahan agama kepada mereka. Ia membabitkan dosa dan
pahala. Berkompromi dengan penjajah dan membiarkan negara,agama dijajah
adalah merupakan kemurkaan Allah SWT.
Atas kesedaran ini ulamak membangkitkan kesedaran beragama di
kalangan rakyat untuk menentang penjajah. Berada di bawah ketiak
penjajah bermakna membiarkan bangsa dan tanah air berada dibelenggu
kezaliman penjajah, perbuatan ini adalah haram. Islam mengajar
penganutnya tidak boleh sama sekali berkompromi dengan kezaliman dan
penindasan. Firman Allah SWT bermaksud
- “Jangan kamu cenderung kepada kezaliman, nanti akan disambar oleh api neraka” (Surah Hud 11:113)
Penjajah adalah lambang kerakusan di dalam sebuah negara. Ia memeras ugut rakyat jelata dan menghisap segala hasil bumi. Tokoh-tokoh awal yang menggerakkan kemerdekaan negara yang terpahat
di sejarah perjuangan melawan penjajah di peringkat awal ialah mereka
yang terdidik dengan suasana keagamaan dan roh jihad.
Tokoh-tokoh seperti Tok Janggut, Tuan Guru Haji Abdul Rahman Limbong,
Tuan Guru Tok Ku Paloh, Datuk Bahaman dan lain-lain adalah tokoh yang
bangkit menghalau penjajah walaupun dengan kapasiti yang kecil tetapi
telah memberi kesan kepada penjajah di negara ini.
Kemunculan golongan reformis (Islah) yang pulang daripada Timur
Tengah telah merancakkan lagi kesedaran berpolitik dan bernegara.
Nama-nama seperti Syed Sheikh Al-Hadi, Sheik Tahir Jalaludin yang
mendapat aspirasi daripada Syeikh Mohamad Abduh di Mesir telah
menggerakkan kesedaran untuk menuntut kemerdekaan melalui gerakan
organisasi yang tersusun di negara ini.
Slogan yang mereka uar-uarkan kepada masyarakat ialah, bangsa Melayu
maju jika ia berpegang kepada Islam yang syumul. Melayu tidak gagah dan
perkasa jika meninggalkan Islam. Daya usaha merekalah, timbul kesedaran berorganisasi. Munculnya
Kesatuan Melayu Muda, Angkatan Pemuda Insaf (API), Angkatan Wanita Sedar
(AWAS) Persatuan Kebangsaan Melayu Malaya (1945), Umno (1946), Hizbul
Muslimin (1948) dan Parti Islam Semalaysia (1951).
Memang jelas mereka yang memahami Islam yang sebenar tidak akan
berkompromi dengan penjajah dan anak didik penjajah. Sebab itu penjajah
cukup takut dengan ulamak seperti ini kerana mereka bukan sahaja
mengajar tetapi juga meniupkan semangat perjuangan kepada anak muridnya.
Ini yang menjadi kerisauan kepada penjajah.
Apa erti kemerdekaan jika agama masih dikongkong oleh pihak yang
berkuasa. Agama menjadi dagang di negeri sendiri. 55 tahun merdeka
masjid masih berkunci dan tidak berfungsi, masjid mati sebelum orang
mati kerana ditadbir oleh orang yang bukan ahlinya. Kecantikan Islam tidak dapat dijelmakan dalam bentuk yang praktikal,
ia hanya terdapat di dalam liapatan sejarah dan kitab feqah sahaja.
Oleh itu menuntut kepada kita mendapat kemerdekaan kedua iaitu untuk
menuntuk kebebasan kepada penganutnya untuk menghayati Islam yang
sebenar. Kini Islam berada di kandang orang salah. Islam dihukum bukan
menghukum. Islam menjadi tetamu, bukan sebagai tuan rumah.
Tidak ada makna tangan kanan melaungkan kemerdekaan, sedangkan tangan
kiri yang menekan rakyat supaya jangan bersuara lebih dariapda kehendak
kerajaan. Kebebasan rakyat untuk bersuara disekat atas alasan
keselamatan negara. Walaupun realitinya kerana keselamatan kuasa BN yang
memerintah pada hari ini.
Amat malang kepada kita, ketika negara menyambut kemerdekaan kerajaan
mengetatkan kebebasan untuk bersuara dan bebas mendapat maklumat.
Kerajaan memperkenalkan Seksyen 114A Akta Keterangan yang menjadi
ancaman Kepada Rakyat khususnya kepada warga siber dan ia bertentangan
dengan hak setiap individu untuk di anggap tidak bersalah sehingga
disabitkan kesalahan.
Sebaliknya seksyen 114A Akta Keterangan ini lebih bersifat prejudis
dengan meletakkan beban pembuktian kepada orang yang kena tuduh dan
bukan kepada penuduh iaitu pihak berkuasa. Tidak cukup lagikah kerajaan dengan Akta OSA, Akta Hasutan, Akta
Penerbitan untuk mengongkong rakyat. Ini bukan bermakna tidak perlu ada
kawalan dan mengambil tindakan kepada penyebar fitnah.
Akta ini orang
yang dituduh terpaksa membuktikan yang beliau tidak bersalah. Sudah
tentu ramai akan terperangkap apabila ruangan komen Face Book kita
ditulis dalam bentuk fitnah dan provokasi yang bakan didakwa ialah
pemilik FB. Kesemua ini memerlukan kos untuk pemilik FB membuktikan
mereka tidak bersalah. Sedangkan mungkin beliau tidak melakukan.
Persoalannya di manakah ongkos yang perlu di biyai di mahkamah.
Sebenarnya ini adalah satu usaha untuk menakutkan rakyat terutama
kerajaan yang BN menghadapi PRU 13. Jika PRU 12 kerajaan diancam dengan
blog dan portal yang mengimbangi dan menjawab pembohongan media
kerajaan. PRU akan datang, kerajaan gerun menghadapi fenomena face book,
yang begitu pantas menyiarkan maklumat dan menjawab tuduhan dan fitnah
kepada Pakatan Rakyat.
Akhirnya kerajaan BN yang sama dengan mazhab
mana-mana diktator dunia yang takut menghadapi kebangkitan rakyat, akan
menggunakan kuasa untuk menjajah otak rakyat supaya jangan menerima
selaian daripada resipi BN. Walau bagaimana pun kerajaan BN perlu ingat,
mereka boleh memaksa kuda pergi minum air, tetapi tidak boleh paksa
kuda minum air. (Hrkh)